Sonun Geldi Sevgilim / Tuna Kiremitçi

Son çıkan albümünden dolayı Tuna Kiremitçi bana sempatik gelmeye başlamıştı son zamanlarda biliyorsunuz. Yazmıştım hatta şurada; tıktık

İşte bu sempati dönemlerimde iken gözüme sokar gibi kitap yurdu bu kitabı 2,85 gibi bir rakamla önüme çıkartıp durdu... Atladım tabi :)))

Okumak kısmeti bugünlereymiş....

Devrim kendi halinde ortalarda yaşayan bir adam. Çok sevdiği karısı Rosa hava durumu spikeri olarak ünleniyor. Uyumsuzluklar başlıyor. Ayrılıyorlar ve kabus başlıyor. Rosa onu televizyon televizyon gezerek ihanetle suçluyor. Reklam malzemesi yapıyor yani anlayacağınız...
Ve Devrim birden bire linç edilmek istenen ünsüz ünlüler kervanına katılıyor...

Tanıdık geliyor mu konu? Şok şok şok diye paparazzilerde izlediğimiz durumlardan biri işte...

Anlatım gayet esprili olduğu için kitabın ilk yarısı Devrim'in kabuslu günlerini okumak çok eğlenceliydi.

Sonra ne oldu peki; Devrim yeniden aşka düşmeye başladı.... Bu sefer karısının aksine aktivist Gülbahar'a... Bu kısmı da hadi olabilirdi aslında da... Sonradan tekrarlar, bir macera koyma heyecanıyla mafyavari insanlar çıkınca işler azıcık değişti ve nereye gittiği bilinmeyen bir hikayeye dönüştü.... Bir de işin içine çocukluk hesaplaşmaları girince hoppala buradan yak dedim :)))

Kitap ilk giriş yaptığı havada  ince ince esprileriyle devam edebilseydi keşke dedim bol bol...

Neyse efenim şarkısını hala çok sevdiğim için sempatikliğinden birşey kaybetmedi gözümde sevgili Tunacım :))) Bir de kliplerde bol bol gösterdiği gamzelerinin hatırı da var tabiki ;)

Kitap için okumamakla bir şey kaybetmezsiniz diyorum kendimce ve kararı tabiki size pas ediyorum. Gönlünüz nereden eserse oradan davranın ♥

Altı çizililerimsiz tabi ki sonlamaz bu yazı :)

* Rosa'yla birbirimizn hobilerine karışmamak konusunda sessiz bir anlaşma yapmıştık. Sonuçta ben onun ayakkabı koleksiyonuna karışmadım o da benim klarnet çalışmalarımı kibarca görmezlikten geldi. Şimdi düşünüyorum da, evlilik denen şeyin niye delice bir girişim olduğunu en iyi bu açıklıyor: Sürekli kibar davranmak zorunda olduğunuz biriyle yaşamak korkunç bir şey. Çok geçmeden kendinizi sevgiliden çok konsolosluğun birinci kâtibi gibi hissetmeye başlıyorsunuz ki bunu becerebilecek zekâya sahip olsaydım zaten gidip Mülkiye'de okurdum, güzel sanatlarda değil.

* Bir çocukta aradığım her şey Berfin'de var: Gerektiği kadar yaramaz, yeterince sahtekâr, fazlasıyla utangaç, azıcık da umursamaz. Ayarlarını değiştirmek elimde olsaydı ilk ikisini sabit tutup üçüncüyü azaltır, dördüncüyü biraz yükseltirdim. Yaramazlığa ve sahtekârlığa kafası dozunda çalışan bir çocuğun aynı zamanda umursamaz olması onun adına şahane bir şey. Utangaçlığından da kurtulursa şu hayatta sırtı yere gelmez. Bence anne babalar çocuklarını hangi okula göndereceklerinden önce böyle şeyleri düşünmeli.

* Bizim yaşımızda "çıkmak" sözcüğü, on sekizindeyken taşıdığı anlamı taşımaz (on sekiz yaşındakilerin hâlâ bu sözcüğü kullandığından da emin değilim zaten). Otuz beş yaşındaysanız başınızdan bir şeyler geçmiş demektir. Evlilik, boşanma, ihanet, hamilelik  ve askerlik, annenin ya da babanın (bazen ikisinin birden) ölümü, yükseliş ya da iflas... Bütün bunlardan sonra yaptığınız şeye "çıkmak" derseniz, on sekiz yaşın masumiyetine selam etmiş olursunuz. Bu kinaye ciddi olmadığınızı ya da Peter Pan sendromu yaşayan koca bebek olduğunuzu göstermez. Hayat yolunda üzerinize sıçramış çamurlara rağmen bir yanınızın temiz kaldığını gösterir. Hatta bu temiz yanı karşınızdakine açmaya hazır olduğunuzu da gösterir. Kinaye hoş bir şeydir yani.

* Bir çocuğun babasını ağlarken görmesi önemlidir. Devlerin ve kahramanların gözyaşı çok şey öğretir insana...