...

Öfkeliyim...
Ama en çok da üzgünüm...

Boğazım düğümleniyor...
Sanki nefes alamıyorum....
Bağrımı dele dele yumruklayıp bağırmak istiyorum....
Bağıramıyorum...

Tüm bu yaşananları hak edenler var belki ama ben hak etmedim...
Sen hak etmedin...
O hak etmemişti...

Senelerdir ayakta uyuyanlar bile hak etmemişti...
Bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın diyenler de...
Üç maymun misali görmedim, duymadım, söylemedim diyenler de....

Şimdi burdan bin bela okusam ne faydası var...
Gidenler mi geri gelecek...
Yoksa gerçekten hak edenler belalarını mı bulacaklar...
Ben parmağımı kıpırdatmadıktan sonra, sen sustuktan sonra, biz hiçbirşey yapmadıktan sonra....

Hepimizi üzgünüz biliyorum...
Üzgün olmak hataları telafi etmiyor işte...
Gidenleri geri getirmiyor...

Eeee o zaman.....
Konuşmayı bırakıp, kıpırdamanın zamanı değil mi...
Bunu bir düşün, düşünelim..
Sen, ben, hepimiz...

Tüm bu yaşananlara alışmak istemiyorum...
Kaderimiz demek hiç istemiyorum...
Çünkü bu ne benim kaderim ne de memleketimin kaderi....

Senelerdir kayıtsız, şartsız gözlerini kapatanlara diyorum...
Açın gözlerinizi artık...
Gerçekleri görün azıcık...
Artık o yılan size de dokunuyor görün işte....
Görün.... Anlayın... Kabul edin....

Başımız sağolsun hepimizin...