üzülen papatyamı olur demeyin, olur....

Cumartesi günü ertelenen 23 Nisan Bayramını kutladı oğlum. Abilerini, ablalarını izlemiş, kutlamalar bitince de inmişler stadyuma bir de o koşu gösterisi yapmış hahaaa:)) Ben yanında olamadım ama ayrıntıları aldım anneanneden büyük zevkle... Stadyumda yarım tur atmış koşarak sonrada tamam gidebiliriz demiş. Bayramın sonuna kadar koşmak için beklemiş demekki :)

Akşam eve dönüşte yolumuzun üzerindeki boş bir araziye uğradık. Çiçekleri görünce çok seviniyor ve hemen toplamak istiyor. Kopartmayalım oğlum, bak nasıl güzeller dedikçe yok yoookkk diyor hep. Papatya böceğimle eve gelmezse çok üzülürmüş :)) Hal böyle olunca aldık eve getirdik, hemen suya koyduk bizde...

Bu sıralarda yine belgesel sevgimiz depreşti. Timsahları izlerken Gökçisi geliverdi aklına... İyi ki teyzesinin yaşadığı yerde timsahların olduğunu kazara söyledik. Gökçi=timsah denklemini yerleştiriverdi aklına :))) Hemen gökçisi gelmeliymiş timsahlarını alıp, o gökçisiyle yatmak istiyormuş... Lütfenmiş hahaaa:)) Tamam gökçeye söyleriz gelir diyip krizi atlatırken küçük timsaha üzülüverdi bu sefer de oğlum. Neden adam eline almışmış onu. Timsah çok üzülmüş diye salya sümük ağlarken burnunu silme gafletinde bulundum. Bırak aksın dimi... Neymiş efendim neden silmişmişim... Sümük arkadaşlarından ayrılmak istemiyormuş... Seninde ne ilginç arkadaşların var dedikçe bende kahkaha, onda ağlama... Geceyi kazasız belasız tamamladık :)))

O uyuduktan sonra ben hala gülüyordum sevgili sümük arkadaşlara hahaaa:)))