karındaşıma...

Seni eve getirdikleri günü hatırladım bugün. Hasır beşiğine yatırdılar seni ilk önce. Bak kardeşin sana ne getirmiş dediler bana. Beşiğin altından beyaz, işlemeli şilebezi bir elbise çıktı. Bak seni ne kadar çok seviyor dediler. Kırmızı suratlı, sarı saçlı bir bebekle gelen şile bezi elbisem... Senden bana gelen ilk hediyem....

Seneler geçti; ikimizde büyüdük. Evimizden hiç gitmeyeceğini sandığım sarı civcivimiz kaplumbağa misali sırtına aldı tüm biriktirdiklerini ve kıtalar arası bir yolculuk hikayesi başladı. Kilitlendik o yola.... Yolun uzunluğu değildi aslında sorun, miniğimizin gidişiydi.... Öyle böyle derken bizi alıştırdın bu serüvene... Kilometrelerce mesafeden her derde, her sevince nasıl yetişilir öğrettin bize....

Ah benim canım kardeşim. Doğduğun gün hediyemin aslında elbise değilde SEN olduğunu ufacık boyum ve aklımla anlayamamışım...

Bugün benim kardeş günüm, oğlumun teyze günü, annemin minik kızının günü....

İyi ki doğdun sen bugün, iyi ki varsın ...

Nice mutlu yıllara bitanem....