Kardeşcağızım nihayet geldi :))
Sadece annoşum ve ben heyecanlıyız zannediyordum...
Ama benim minik böceğimde biriciğini çok özlemiş ve beklemeyi nasılda becerebilirmiş...
1,5-2 saate yakın kapının yanında pür dikkat çıkanların arasında teyzesi var mı diye bekleyebilirmiş...
Adı üstünde çocuk der geçeriz ama değilmiş işte öyle...
Onun o bekleyişinin ardından gelen kavuşma bu kadar mı şenlikli olurmuş :))
Anneside oğlunun özleminin bitmesine mi yoksa kendi kavuşmasına mı bilinmez; karmakarışık duygularla pıtır pıtır gözyaşlarını dökermiş...
Bu arada İzmir'e erken gidip gezmek için bahane arayan biz ne doğal yaşam parkı bıraktık ne Karşıyaka nede Alsancak :))
Bir dahaki posta artık...
Herkese iyi hafta sonları diliyoruz...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Güzel yorumlarınız için teşekkürler :)