çoğu gitti, azı kaldı...

Anneannemiz Şubat ayından bu yana kardeşimin yanında uzaklarda...
Hal böyle olunca bizim hasretlik seviyemizde tavana vurmak üzere...
Artık dayanamıyorum bile demeye başladı bizim evin minik kuşu :))
Bilgisayar başında hasret gidermeceler yaşansada o anneannesine sırnaşmayı özledi galiba...

Bugün sabah isyan bayrakları açıldı yine bizim evde...
Hemde sabahın köründe...
Malum seneye ilkokula gideceğiz ya, kendi kendine giyinme çalışmaları yapmaya başladık 1 haftadır. Bugün çileden çıkmış olsa gerek ki ağzını doldura doldura anneannem ne zaman gelecek diye mızırdanmaya başladı...
Az kaldı desemde isyan büyüdü...
Anneannem olsa seni şikayet ederdim dedi...
Geldiğinde edersin dedim gülerek...
O beni senden daha çok seviyor biliyormusun dedi... Aklınca benim canımı acıtacak ve galibiyeti alacak eline :)
Tabi ki seni çok seviyor anneannen diyince bozuldu paşacım...
Amacına ulaşamadı ya :)
Offf yeter artık, ben sadece bu evde olmaktan sıkıldım dedi uzata uzata...
Hadi dedim sevgi böcüğü olmak istiyor anlaşılan yine, gel yardım edeyim sana dedim...
İstemez ben giyinirim demez mi bu sefer de...
Hadi gel burdan yak şimdi...
Somurta somurta gitti okula...
Öğretmenine ağlamaklı baktı, en büyük işkenceleri ben çekiyorum der gibi...

Ahhh dedim ahhh
Tok evin aç kedisi, sevgi arsızı...
Akşama nelerle karşılayacaksın bakalım beni...