bir kurabiyeyle tırtılın öyküsü

Geçenlerde kurabiye yapalım dedik oğlumla....
Bir çok kez yapmışızdır birlikte bunu, ama bu sefer farklı olarak hamuru yoğurmasına da izin verdim...
İstedim ki kurabiye yaparken kafası dağılsın, hemde usul usul ağzından laf alabiliyim...
Kolay kolay anlatmaz yaşadıklarını Oytun, ya çok coşması lazım yada ortak vakit geçirirken çözülmesi lazım...

Başladı hamuru yoğurmaya kurabiyemizi...
Yumuşak yumuşak nasılda güzelmiş hamur yoğurmak diye diye...
Bi hoş oluyo ellerim, hoşuma gitti bu bile dedi minmak ellim :)))

Hamuru bi taraftan şekillendirirken bir yandan da anlatmaya başladı...
Anne biliyormusun öğretmenimin hayvanlara hiç saygısı yok...
Kaldım bir an, toparlayamadım cümlelerimi... Böyle keskin bir yargı beklemiyordum galiba...
Nedenini sorgulayabildim sadece...
Tırtılımın ölmesine sebep oldu çünkü dedi büyük bir öfkeyle...
Öğretmenin bunu bilerek ve isteyerek yapmadı oğlum, bu şekilde düşünmemelisin dedim...
Ama o tırtılımı sevmemişti ki dedi...
Okula tırtılını götürmemen gerekiyordu bence, okul dışında görseydi eminim tırtılını o da çok severdi dedim...
Ama Oytun'a bu kadarı yeterli gelmedi tabiki...

Okul kurallarını hatırlattım tekrar, arkadaşlarının küçük bir tırtıldan bile korkabileceklerini, belki de alerjilerinin olup hastalanabileceklerini, öğretmeninin sınıftaki tüm arkadaşlarını düşünerek hareket ettiğini....

Ama yok fayda etmedi...
Hala tırtılını sevmediği için kızgındı Oytun....
Evet sevmemişti tırtılını öğretmeni, ama bilerek de zarar vermemişti...
Sırada arkadaşları ile yaptıkları yuvayı fark etmemiş, defteri sıranın üzerine çarpınca yanlışlıkla düşmüştü tırtıl yere ve tırtıl ezilmişti yerde...
Ama bunu Oytun nedense anlamak istemedi...

Konuyu kapatalım mı artık dedi, üzerine gitmedim bende daha fazla...

Elleriyle yaptığı kurabiyelerini yedi afiyetle sonrasında...

Ahhh paşam benim en büyük derdin bu olsun...

Sevginin ve saygının tüketilmediği iyi haftalar diliyorum size...
Hoşça ve dostça kalın :))