Bir veda daha...

Çocukluğum hep mutlu anılarla doludur benim...
Şanslıydım....
Her iki aileninde ortalıklarda dolaşan en küçük bireyiydim....
Altın top misali...
Sevgi dolu büyüdüm ben o yüzden...

Halam yok benim aslında, babamlar iki erkek kardeşler...
Babamın teyzelerine bize hala dedirtmişler, iyi ki de dedirtmişler...
Benim altın kızlar misali 3 tane halam var, birbirinden muhteşem...
Ama birisi var ki, çocukluğumun mihenk taşlarından...
Adımı bile onlar koymuşlar :)

Kalabalık bir sülaleye sahip olduğumuz için annem bizim için, ilk kim görürse o adını koysun demiş... Kimse kırılsın, darılsın istememiş kıyamam :)
Beni de ilk Şükran halam ve eniştem görmüş hastanede.... Mutlaka hatırlarsınız, Şebnem dergilerini... Benim doğduğum zamanlarda Şebnem dergilerinin yeni çıktığı dönemlermiş, ordan esinlenmişler halam ve eniştem...
Şebnem olsun bu kızın adı demişler....

Böylelikle hayatıma dahil olmuşlar....

5-6 yaşlarımdan sonra daha net onlarla anılarım... Evlerinin ayrılmaz bir parçası gibiydim... Özellikle ramazan ayları, evlerine kamp kurardım... Halamın dizi dibinde büyüdüm ben...
İlk kulağımı o deldirmişti mesela :)
Ne dersem kıyamam yapardı... Kıyamazdı bana hiç...

Sevgi arsızıydım, paylaşamazdım onları çok iyi hatırlıyorum...
Ablalarımı, abimi, eniştemi, halamı kimselere kaptırmak istemezdim...
Benden başkasını sevmesinler isterdim, çocukluk işte...

Çocukluk anılarımın en kıymetlilerinden onlar benim...

Bugün kıymetlim, sevgi bakışlım melek oldu... Vedalaşmaya gidemedim :(
Mesafeler işte böyle anlarda daha zor...
Son görevimi uzaktan dualarımla yapabildim ancak...
Olsun, o benim onu ne kadar sevdiğimi bilir... Kırılmaz bana...

Sıcacık gülümsemeni, sevgi dolu bakışlarını ve yumuşacık sesini aldım, sakladım sımsıkı...
Rahat uyu yerinde...
Babam karşılamıştır şimdi seni... Kucaklamıştır sımsıkı...
Mekanın cennet olsun güzel yüreklim ♥
Güle güle....