Bazı anlar vardır ki sevilen bir hissi canlandırır insanın yüreğinde....
Eski zamanlarda, internetin olmadığı hatta...
Sevdiğim hikayeleri, şiirleri, yazıları bir ajandaya not ederdim...
Kimin olduğunu bilmeden çoğunlukla....
Gazete küpürlerinden kestiklerimi de yapıştırırdım...
Sebepsiz açıp okumayı severdim çoğunlukla...
Bir de çilingir sofralarında sık sık çıkardı o defter...
O sofrada vardır çünkü bir yürek yangını olan...
Ama merhem, ama tuz olurdu kelimeler....
Akıllısından değil hiç yoktu o zamanlarda telefonlarımız...
Bolca kelimelerimiz, bolca sohbetimiz, bolca gülümsememiz vardı "an"a dair...
İşte böyle bir akşamda şimdi nerede olduğunu bilmediğim bir yürek anlatmıştı bu hikayeyi....
Hafızama kazımalıyım diye diye dinlemiştim...
Sonra da defterime not etmiştim, aklımda kalan şekliyle...
Deniz yıldızı hikayesini....
Bu hafta sonu yaşadığım "an"lar hafızama geri getirdi deniz yıldızı hikayesini...
Bir zamanlar, yazmaya başlamadan önce sürekli okyanus sahilinde yürüyüşe çıkan bir bilge adam varmış...
Yine böyle bir gün, kıyı boyunca ilerlerken yaşlı adamın gözüne kumsalda dans eden bir insan silüeti çarpmış... Adam meraklanmış ve dans eden kişiyi görmek için adımlarını hızlandırmış...
Yaklaştıkça bu kişinin genç bir adam olduğunu ve aslında dans etmediğini fark etmiş.
Sahildeki genç adam birkaç adım koşuyor, yerdenbirşey alıp okyanusa fırlatıyormuş...
Adam biraz daha yaklaşınca merakla sormuş genç adama;
- Günaydın, ne yapıyorsun böyle?
Genç adam durmuş, başını kaldırmış ve yanıt vermiş...
- Okyanusa deniz yıldızı atıyorum.
- Sanırım şöyle sormalıydım demiş adam.. Neden okyanusa deniz yıldızı atıyorsun?
- Güneş çoktan yükseldi ve deniz çekiliyor. Eğer onları suya atmazsam ölecekler demiş genç adam...
- Ama delikanlı görmüyor musun ki kilometrelerce sahil var ve baştan aşağıya deniz yıldızlarıyla dolu. Hiçbir şey fark ettirmeyecek yaptığın şey...
Genç adam kibarca dinlemiş, eğilerek yerden bir deniz yıldızı daha almış ve dalgalanan okyanusa doğru fırlatmış.
- Bunun için fark etti....
Bu cevap adamı şaşırtmış, ne söyleyeceğini bilememiş. Geriye dönmüş, yazısının başına geçmek üzere kulübesine gitmiş. Gün boyu bir şeyler yazmaya çalışırken genç adamın görüntüsü önünden gitmemiş..
Aklından çıkarmaya çalışmış, bir türlü olmamış. Nihayet akşama doğru fark etmiş ki, o koca bilim adamı, o büyük şair, bu gencin davranışının özünü kavrayamamış. Çünkü bu gencin aslında yaptığının evrende bir gözlemci olmayı ve bir fark yaratmayı seçmek olduğunu anlamış.
Utanmış...
O gece sıkıntı içerisinde yatmış.
Sabah olduğunda birşey yapması gerektiğini düşünerek uyanmış.
Yataktan kalkmış, giyinmiş, sahile inmiş ve o genç adamı bulmuş..
Ve bütün sabahı onunla okyanusa deniz yıldızı atarak geçirmiş....
Lafın özü; fark yaratabileceğimiz güzel bir hafta olsun hepimiz için....
Kısa not:
Bu öykünün Loren Eiseley tarafından yazıldığı söylenmiş birkaç kaynakta ama tam olarak emin değilim bu bilginin doğruluğu konusunda. Yine de buraya not etmek istedim...
Dönem dönem internete de akıllı telefonlara da isyan ediyorum.. Çok değil yahu 10 yıl öncesinde ne kadar rahattı her şey.. Hele çocukluğumda 80lerde.. Bence dostluğun da aşkın da en gerçek yaşandığı son dönemlerdi..
YanıtlaSilAy neyse burayı sabote etmeyeyim şimdi :D Bu denizyıldızı hikayesini ben de çok severim..
anlayabilene gayet anlamlı bir hikaye ;)
YanıtlaSilDilekçe;
YanıtlaSilDilediğin kadar sabote edebilirsin :)
Eski sadeliğimizi özledik galiba yaşamımızın... Herşey çok farklıydı, gerçekçiydi...
Kocaman sevgilerimi gönderiyorum :)
Gülşah;
YanıtlaSilKesinlikleee :)
Herşeyden önemlisi anı yaşamayı bilir tadını çıkarırdık!
YanıtlaSilAkıllı telefonlar çıktı bu keyif yalan oldu ve birçok şeyi olumsuz anlamda değiştirdi maalesef..
Hikaye nefismiş!
Paylaşım için teşekkürler
cok guzel hıkayeyd gerçekten :)
YanıtlaSilÇok güzel bir hikaye...Bu arada ben de küpürleri kesip saklardım :)
YanıtlaSilÇok bilindik ama anlamı hiç eskimeyecek bir hikaye:)))
YanıtlaSilbu hikayenin oyununu yapmamışlar sanırım.iyi fikir ,tıklayın ve deniz yıldızlarını okyanusa atın.
YanıtlaSilbir ara herkes çiftçi olmuştu sanırım.
yine garip bir yorum oldu ama şebnem,
ne kadar şikayet etsekte bu kuyunun içindeyiz.kimsenin deniz yıldızlarını düşünecek zamanı yok.
hikaye işte..artık sadece hikaye.
Bir yerlerden başlamak gerekiyor. Bir de hikayedeki gibi çevrende en azından seni anlama niyetinde birisi de olmalı. Dileğine katılıyorum.
YanıtlaSilBu arada benim de epey defterim oldu. Keşke hafızam aha kuvvetli olsa. Anlatmaya, teklemeden düşünmeden. Sevgilerimle. Öpüldün.
ne güzeldir bu hikaye ve herkesin de kulağına çalınmalıdır,hem cesaret versin,hem de emek kıymeti anlasın diye,teşekkürler
YanıtlaSilsevgiler
Şebom herkesin böyle bir defteri vardı eskiden. Şimdi yerini maillere bıraktı.
YanıtlaSilNe güzeldir arada çıkarıp çıkarıp okuması. Ha bir de cep tel.ları yeni çıktığında herkes birbirine şiir gibi mesajlar atardı. Ben onları da yazardım eskiden :D
Nerede okudugumu hatirlamiyorum ama okudugumda bende cok begenmistim bu hikayeyi. Keske bende farkindalik yaratacak birsey yapabilsem diye dusunmustum.
YanıtlaSilBak Oytun baslamis bile fark yaratmaya. Kocaman opuyorum sizleri
çok sevdiğim bir hikaye.
YanıtlaSilsık sık hatırlamalı!
Teknoloji yüzünden hep bunlar . O kadar anlamlı ki...
YanıtlaSilhikaye de şahane etkileyici :)
Sebuş;
YanıtlaSilHayatımıza kattığı güzellikler olsa da maalesef olumsuz yönleri de fazla..
Hikayeyi beğenmene sevindim :)
Kocaman sevgiler bizden de....
a.gizem;
YanıtlaSilTeşekkürler :)
Gamze;
YanıtlaSilMis gibi saklardık onları dimi ;)
Ne güzeldi :))
Saadet;
YanıtlaSilKesinlikle ;)
Mat;
YanıtlaSilBu yorumlarına şaşırmıyorum ben merak etme :))
Bu kadar olumsuz olma ama ;)
Hayatta hala fark yaratabilen insanlar var
Bahçe perim;
YanıtlaSilKesinlikle katılıyorum sana... Bir kişi olsa bile yeter ;)
Diğerlerine zamanla anlatılır ne de olsa...
Benim de hafızam inan çok kötüdür... Ama nedense bir bu hikaye, bir ferrarili adam birde mavi gözlü dev şiirini azberlemişim hiç unutmamacasına ;)
Kedili evin tarzı;
YanıtlaSilNe de güzel söylemişsin..
Anlatalım bol bol o zaman çocuklarımıza ;)
Küçük mucizelerimin annesi;
YanıtlaSilAaaaaa hakikaten :))
Hatta sırf birgün lazım olurda mesaj göndeririz diye not ederdik :)
Bende yazarmışım bak hatırladığıma göre :))
Mevlüde;
YanıtlaSilSevgi saçıyorsun etrafa yetmezmi kuzum :))
Syhn;
YanıtlaSilBence de :)
Ayşe;
YanıtlaSilÇok teşekkür ediyorum Ayşe'cim :)
bu hikaye ortaokul ve lise döneminde elimde olan ajandamın ön sayfalarından birinde yer almaktaydı , ben de çok etkilenerek kurdum her defasında , anlamlı , tek ben ne yapabilirim ki diye düşünenler için özellikle :D
YanıtlaSilBayıldım hem şiir gibi anlatımına hemde o bildiğimiz denizyıldızı hikayesine tekrar tekrar okuyabilirim fotoğraf kareleride harika çok sevgiler.
YanıtlaSilKitap eylemi;
YanıtlaSilÇok bilindik bir hikaye evet .... Biliyoruz ve uyguluyoruz da diyebilsek keşke ;)
Meltem;
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim :)
Şımardım bak bir an..