3 Ocak 2017

yaşananlar yaşanacaklara pek benzemiyor bugünlerde...


Çok umutluyduk hepimiz...
Bir gecede tüm kasvet üzerimizden, ülkemizden kalkacaktı sanki..
Hepimiz tabi ki öyle olmayacağını biliyorduk...
Sadece umut istiyorduk...
Dayanmak istiyorduk, sarılmak istiyorduk...
Pozitif düşünmek ve pozitifliğimizin birleşerek yayılmasını, çoğalmasını istiyorduk...

Çok hazırlıksız yakalandık...

Eller havaya demeye devam ederken habersizce....

Ne olduğumuzu şaşırdık...

Çoğumuz üstelik bunu sabah kalktığımızda öğrendik....

Biz eğlenirken dedik belki de... Vicdanlıydık çünkü biz... Öyle olduğumuzu düşünüyorum yani...

Dermanımız kalmadı... Salıverdik kendimizi...

İşte o andan beri düşünüyorum....

Deli bir genç kızdım... İlk yetişkinlik zamanlarım da deli doluydu... Eğlenmeyi, dostlarımı, kahkahalarımı seviyordum (hoş hala seviyorum)... O mekanın açıldığı günleri hatırlıyorum... Ahhh derdik hep, gitsek... Paramız yetse...
Ama ben kendimi biliyorum, şayet İstanbul'da yaşasaydım tüm maaşımı yatırmak pahasına bir gece de olsa giderdim... O zamanlar sadece kendimden sorumluydum çünkü... Annem babam en fazla savrukluğuma kızardı nihayetinde...

Bu dündü, geçmişti....
Biraz ileriye sarıyım şimdi...

Evde bir ergenim var... Büyüyor... Büyük bir kentte oturmuyorum evet ama oğlumun büyük bir kentte okumasını, yaşamasını istiyorum... Eminim o da isteyecek... Hayalleri olacak çünkü...
Beni tanıyanlar bilirler, öyle çok vesveseli bir kadın değilimdir....
Ama şimdi gel de endişeli olma...
Oğlum aman kalabalığa karışma, aman çoccuğum o konsere gitme, arkadaşlarınla evde mi toplansanız, metroyu boşver oğlum dolmuşla git....
Böyle bir hayat yaşanabilir mi?

Sen özgürlüğünü doyasıya yaşarken hayatının baharında, aynı yaşlardaki başka bir bireyin özgürlük alanlarını kısıtla....
O zamana kadar özgürlük alanı diye birşey kalırsa tabi ki...

Kardeşim eğitim için yurtdışına gittiğinde hep gelsin dedim... Hatta evlenip artık oraya yerleştiğinde çocukları olduğunda gelirler canım gibi bir umudum vardı... Gelsinler, yakınlaşsınlar... Ulaşabilelim birbirimize, hasretlik bitsin bir gün dedim... Bu konuda hep umudumu da isteğimi de maksimumda tuttum.

Bu dündü, geçmişti...
Şimdiye alıyım tarihi....

Orada mutlu olsunlar, uzaktalar diye sevgimiz mi azalıyor sanki diyorum. Evet hasretlik zor, özlüyorum ama sağolsun teknoloji diyorum. Birbirimizden haber alıyoruz, sürekli konuşuyoruz diyorum...
Hatta....
Keşke oğlum da hayatını şekillendirmeye başladığında yurtdışına gidebilse diyorum...
Tek evladını çok uzaklara canı gönülden göndermeyi isteyen bir anneye dönüştüm...

Ülkemin suyumu çıktı derken, insan gibi yaşasın isteğindeyim çokça artık...

Ne hale geldim(k)..

Bu duygularımdan kurtulmak istiyorum... Nasıl minicikken toza. çamura bulanmasından korkmadan doğallıkla yaşamımızı sürdürebiliyorken yine aynı doğallıkla yaşamımızı devam ettirmek istiyorum...
Hayatımızın korku, endişe ayarlarıyla oynayıp bizi sersemletmelerine izin vermemek istiyorum...

Diyorum ya istiyorum....
Çabalıyorum da...

Ufka baktığımda endişe değil hayallerimi görmek istiyorum yine...






24 yorum:

  1. Bu günlerin geçeceğini umut ediyorum.Lütfen psikolojilerimizi toparlayalım.Lütfen lütfen lütfen...

    YanıtlaSil
  2. Bu guzel yazidan dolayi gercekten tesekkur ederim.Bizlerinde dusuncelerine tercuman oldun.😞

    YanıtlaSil
  3. Ufka baktığımda bende endişe değil,hayallerimi görmek istiyorum...!

    oğlum yurtdışında,kızım yurtdışında,bir kızım yanımda o da gitsin istiyorum da,

    Peki kalanlar,onlar can değil mi ?

    Suriye'de ki insanlar savaşta yaşamayı hakettiler mi ?
    Eğitim hakkından mahrum,merdiven altı çalışan çocuklar oyun oynadılar mı.?
    Kadın olmanın,köpekle dolaşmanın,içki içmenin,şort giymenin,özğürce kahkaha atmanın özğürlüğünün olmadığı,ülkede yaşamanın bedelini ödesekde,
    Umurunda olmadığmız insanları dert edindiklerimiz yüzünden
    Bu ülkeden daha başka bir ülkede mutlu-mesut yaşayamayız ki !
    Şebocum...Arkada bırakıp gittiklerimiz için üzülmekten,
    ...Bülbülün altın kafesi gibi..
    Şimdide mutlu olamadığımız gibi...
    Ne yapacağız peki..? Soruyorsan eğer.Söyleyim...
    Evet çocuklarımızı,koruyabileceğimiz kadar koruyacağız.
    Kendilerine karar verme yaşı geldiğinde verecekleri kararlara saygı duyup,
    biz ülkemizde kalıp,Cumhuriyeti koruyabildiğimiz kadar koruyacağız,aynı çocuklarımızı koruduğumuz gibi....
    Y E T E R .... K İ...!
    UMUT her zaman kalbimizin köşesinde saklı-pak ve sağlıklı kalsın.
    Öpüyorum seni. Sanaldan da olsa gerçek, samimi,sevgili arkadaşım...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bülbül misali illa da vatanım deriz evet biliyorum ama endişelenmeden yapamıyor insan.
      Umut etmeye devam edeceğiz. Yorumun çok iyi geldi bana ♥

      Sil
  4. ümit etmek istiyorum ediyorum da geçecek Allah ın izniyle bu günler.

    YanıtlaSil
  5. Hepsi geçecek, hepsi geçecek, hepsi geçecek. Ben kendi kendime bunu tekrarlıyorum. Hepsi geçecek.

    YanıtlaSil
  6. Onceden esim emekli olunca temelli donem niyetimiz vardi, artik yok. Uzakta bizi bile sindirdiler, korkuttular. Ki birde ulkemdekileri dusununce of off offff diyorum. Bende umut kalmadi acikcasi. Goruyorum ki gun gectikce daha da kotuye gidiyor hersey. Bazi kesim alabildigine rahatken bazi kesim....
    Neyse umudunuzdan besleneyim bari: Insallah hersey gececek:(((

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ümitlerimizi yeşertelim yeniden Mevlüdem, geçecek inşallah ♥

      Sil
  7. hala umutla önüme bakmak istiyorum güzel hayaller kuruduğum ve hayallerini gerçekleştirmelerini istediğim kızlarım var .Onlar için umudum hep olsun, endişe olmasın..
    sevgiler...

    blogdakicin.blogspot.com

    YanıtlaSil
  8. Ne güzel ifade etmişsin....Malesef çuvalladık yine

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok fena hem de...
      Hele İzmir bana daha da kötü geldi :/

      Sil
  9. Çocuklar büyüdükçe dur gitme etme yapma demek zorlaşacak. Gençleri evde ne kadar tutabileceğiz. Eninde sonunda avm, cafe, sinema, tiyatro vb gidecekler ki gitmeliler de. Büyük şehirlerde insan çok daha güvensiz hissediyor. İnanmak istemiyorum ülkemizin bu hale geldiğine :(((

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ahh sorma...
      Ben de innmak istemiyorum... Keşke geçse, bitse...

      Sil
  10. Hangimiz bu endişeli hallere bürünmedik ki? Şimdi hepimizin ağzında bu çocukları yurt dışına göndermek var. Biz yaşadık, onlar da yaşasın diye.

    YanıtlaSil
  11. Yazdığınız gibi kalabalık toplu yerlerden kaçar olduk engellenmeler ile yaşamaya başladık dileğimiz bu günlerin bir an önce son bulması.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İnşallah... Eski günlerimize dönsek keşke...
      Geçen biri yazmıştı, kim olduğunu hatırlamıyorum.
      Tüp, ekmek kuyruğuna razıyım, keşke eski günler gelse geri diye...
      Aynı hissediyorum bende...

      Sil
  12. Ülkeye El Nino, Katerina yok bilmem ne kasırgası gelse de bu kadar olurduk. :( ya da hep dediğim gibi kımıl zararlısı gibi koy bir ülkeye 15 yılda içine etsin:( eğer bunu da atlatırsak bize bir daha bir şey olmaz herhalde:(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Atlatacağız inşallah, atlatmak zorundayız daha doğrusu...
      Şimdi ben bunları söylüyorum ama için için de korkuyorum, bu da bir gerçek...

      Sil

Güzel yorumlarınız için teşekkürler :)