Kırlangıç Çığlığı / Ahmet Ümit

Nisan başında okumuştum Kırlangıç Çığlığı'nı...
Bu aralar her şeyi günü gününe yazamama gibi bir huyum var maalesef...
Tipik Şebo halleri işte... Bu hallerime alıştım, sizi de alıştırdım sanırım...

Komiser Nevzat ile ilk "Beyoğlu'nun En Güzel Abisi" kitabıyla tanışmış ve çok sevmiştim. Hatta o yıllarda Ahmet Ümit'in diğer polisiye kitaplarını da okumak isteğindeydim ama fırsat olmadı...

İkinci deneyimim Elveda Güzel Vatanım ile oldu.. Dönemsel bir kitap olması ve benim tarihle aramın çok iyi olmamasından ötürü biraz süründürerek okumuştum... Kitap güzel ama çok bana göre değildi kısaca...





Kırlangıç Çığlığı'nı ise tamamen tesadüfi aldım. Sever miyim, sevmez miyim endişesi ile kitaba başlarken Komiser Nevzat ile yeniden karşılaşınca nasıl mutlu olduğumu anlatamam :) Sevdiğim karakterlerle yeniden buluşmak hoşuma gidiyor çünkü... İster kitap, ister film olsun bu hissiyatım hiç değişmiyor...

Kitap çocuk parkında bir ceset bulunması ile başlıyor... Çözümlenemeyen bir seri katil davasının devamı gibi gözüküyor cinayet... İlk başlarda çok emin olamasalar da "Köstebek" davasına yeniden bulaşıyorlar Komiser Nevzat ve ekibi... Bir yandan cinayetle uğraşırken, bir yandan da güncel olaylara selam çakıyorlar... Sanırım bu durum tüm Komiser Nevzat kitapları için ortak bir durum... "Beyoğlu'nun En Güzel Abisi" nde de gezi direnişine selam çakmıştı.

Bu kitapta da arka planda cinayet kurgusuna gayet güzel bir şekilde kaynaştırılan Suriye mültecileri ve organ mafyası var... Hatta bazı yerlerde Suriye Mültecilerine siyasal bakıştan çıkıp insanı bakış açısı ile yaklaşması benim sevdiğim öğelerindendi...

Ve sevgili Evgania... Bu kadın her seferinde beni mest etmeyi başarıyor ♥
Meyhanesini hayal etmek bile hoş bir tattı benim için...

Çok çok uzun zamandan beri bu kadar hızlı bir kitap bitirdiğimi hatırlamıyorum. Nevzat'ı özlemişim.. Evgania'sıyla, Ali'siyle, Zeynep'iyle, Janti Cemal'iyle sarmalanmak çok keyifliydi...

Polisiye kitapları severim ama dram benim için daha ağır basar seçimlerimde... O yüzden iyi bir polisiyeci değilim ve katili bulamamam olağandır. Bu kitapta bulduğumdan çok emindim ama :) Kitabı beraber okuduğum bir arkadaşım vardı, o şıp diye buldu mesela... Benimki mi normal, onun ki mi normal bilemiyorum ama şaşırması da güzel be arkadaş :)))

Nihai olarak zevkle okunacak kitaplar arasında yer aldığını söyleyebilirim ♥

Seveceğimden emin olmadan kitabı imzalatmak da ayrı bir konu ama fırsatları değerlendirmek lazımdı... İmza günü olduğunu duyunca koşa koşa gidip bu kitabını almıştım.

Kitabını imzalatırken dumanı üstünde tostunun gelmesiyle konumuz kitap değil tost olmuş olabilir gerçi ama yapacak bir şey yok. Diyete henüz yeni başlamıştım, açtım ve gözüm dönmüştü ne yapabilirim 😂😂 Adamın gözünün içine bakarak o tostun kokusunu bana duyurmadan yemene izin verebilirim demesem iyiydi gerçi... Kıyamam o da açtı muhtemelen ve tostu benden bir kaçırışı vardı ki tam evlere şenliktik hahahaaa :))

Adam kitap imzalayacak, başındaki kadın tost diyor :)))) Açken ben benlikten çıkıyorum, bunu Ahmet Ümit'de anladı işte 😉


Bu kadar gevezelik yeter, altı çizililerimle başbaşa bırakıyorum sizi artık...
Görüşürüz ♥


* Bu dünya acımasız bir yer, insanlar için de köpekler için de, sesinizi çıkarmadınız mı alırlar ekmeğinizi elinizden.

* Dünyayla, hayatla, kendiyle derdi olan insanlar iyidir.

* Biz niye bulaştık bu Suriye davasına Başkomiserim? İnsani yardım tamam, ama sanki savaşın tarafıymış gibi davrandık. Niye? Ne işimiz vardı bizim Suriye'de?

* Kendisinden olmayanlara yaşam hakkı tanımayan idarelerde önce polis teşkilatı kirlenirdi.

* Büyük felaketlere uğrayan insanların büyük acıları kanıksadıklarını okumuştum.

* Kadınlar, ama sahiden seven kadınlar, erkeğin güçlü olmasıyla ilgilenmezler. Seni severler, çünkü yüreklerinde bir yere dokunmuşsundur. Bunu farkına varmadan yaptıysan daha çok severler. Çünkü samimi olduğunu anlarlar.

* İhanetlerin en kötüsü, bedenimizin bizi satmasıdır. Ama ne yaparsan yap, eninde sonunda yapar bu alçaklığı.

* Sevinç çığlıkları değil bunlar, acı dolu haykırışlar. Biliyorsun kırlangıçlar göçmen kuşlardır. Çok hızlı uçarlar. İşte o göç sırasında yüzlerce kırlangıç fırtınaya yakalanıp ölürmüş. Göçü başarıyla tamamlayan kırlangıçlar, geldikleri ülkenin sıcak gökyüzünde uçarken, yollarda kaybettikleri arkadaşlarını anımsar acıyla, öfkeyle böyle çığlıklar atarlarmış.

* Çaresizliğin gözü kör olsun, bizi birer zalime çevirdi.

* Kötü kötüdür Başkomiserim. Suçluları anlamaya çalışmak tamam da merhamet göstermeyin lütfen. Çünkü kurbanlara haksızlık oluyor...