Oğluşumu en öne oturtturdum ve ben tiyatro salonunu terkettim. İçim rahattı çünkü Evren dayımız içeride oyunun fotoğraflarını çektiği için oğluşumu da rahatlıkla kontrol etti. İlk önce oyun başlangıcında oturduğu yerde mızıldanmış ve sonra oyunun etkisine kaptırmış. Sevmiş yani :)))
Oyun formatı gereği çocuklar tiyatroda, aileler ise pedagog Elif Koca ile sohbette... Özellikle ben bu pedagog işini çok sevdim. Oğluşumla ilgili fazla hareketliliği ve bazen de hırçınlıkları sebebi ile oldukça endişeliydim. Bunları paylaşma fırsatı buldum ve korkulacak bir durumun olmadığı konusunda Elif hanım beni oldukça rahatlattı. Her ne kadar anneanne ile birlikte olsa da annenin çalışması ve uzun süreli ayrılıklar sebebi ile dikkat çekme ve kendini bir birey olarak gösterme çabasıymış yaptıkları ve her çalışan annenin başına gelebilirmiş. Hırçınlıklar bizi bezdirme yöntemiymiş ve bunu hiç olmadık yerlerde ve insanlara yaparmış. Evet doğru :))) Aynen öyle yapıyor... Birde sınırlarını çizmek gerekiyormuş artık, bu konuda anneannemizle ortak davranışlarda bulunuyorduk zaten ama bunu biraz daha belirgin hale getirmeliymişiz. Benim için çok faydalı oldu yani...
Tiyatro sonrası oytunun oyunu anlatımı biraz oytuncaydı. :)))) Ben izlemediğim için konuyu hiç bilmiyorum ve oytunda sağolsun pek güzel anlattı;
"Ayı vadı waaavvv dedi. Tangru vadı, hüyafa vadı, civciv vadı, mamun vadı. Tangru zıpladı.
Sanki itfaiyeciler vardı oğlum fark ettinmi? - Bilmiyom böcekler hu hıkıyoladı
Sevdinmi peki annecim tiyatroyu, birdaha gelmek istermisin - eveeettt sevdim ben hiyatoyu :)))
Çok güzel anlattın oğlum, inan seyretmiş kadar oldum :)))))
Evrencim olmasa bu etkinlikten haberimiz bile olamayacaktı. Davetiyeler okullarda dağıtılmış sadece. Teşekkürler dayısı oğluşumun ilk tiyatro deneyimine katkıların için...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Güzel yorumlarınız için teşekkürler :)