Birbirine paralel konuları var bu kitapla filmin... Kitabı yaz aylarında okumuştum, filmi ise geçtiğimiz haftalarda izledim.. Bunları bugün yazmamın sebebi ise bambaşka...
Sırayla gidelim ve kitaptan başlayalım...
Bu kitabı okumaya başladığımda okuyan kişilerin yorumlarından o kadar çok etkilenmiştim ki bu mudur? dediğim çok oldu ilk başlarda... Beklentim farklı olduğundan belki de abartılı buldum bir çok şeyi... Ama sonra bir hesaplaşmada buldum kendimi... Ben olsaydım dedim çokça zaman...
Lou'nun tekdüze yaşantısının içindeki renkli kişiliği ile hızlı bir yaşamın ardından bir sandalyeye mahkum olan Will'in grileşen kişiliğinin kesişmesi güzel bir hikayeyle anlatılmış... Birbirlerinin hayatlarına yansımaları kitabın içine girmenizi sağlıyor... Kitabın konusunu uzun uzun anlatacak değilim, hala okumayanlar varsa konuyu deşifre etmiyim ;)
Ancak kitabın arkasında yazan " Sakın son bölümü otobüste giderken okumayın. Ağlamamak için kendinizi tutmaya çalışırken bir enkaza dönüşebilirsiniz./ Tracy Williams" uyarısını mutlaka dikkate almanızda fayda var. Zira son 100 sayfa birde duygusal yapıya sahipseniz sizi duvardan duvara vuruyor. Deneyimle sabitlenmiştir. Cafedeki insanların neden ağlıyor bu kadın sorulu bakışlarıyla haylice muhattap olmuştum ;)
Bir Çağan Irmak filmi.... Kendine has dilleri vardır Çağan Irmak filmlerinin benim için... Bu film de öyle... Ancak izlediğim diğer filmleriyle kıyas edecek olursam biraz fazla acitasyon olduğu için bir tık altta kalmış sanki... Belki de konunun şekli bir acitasyonu gerektirdiği içindir yada ben öyle anlamışımdır...
İki karakter; İhsan ve Temmuz... Biri bedensel engeli sebebi ile ÖTEKİ, diğeri cinsel tercihi sebebi ile ÖTEKİ... İki ötekileştirilmiş insanın birbirine tutunma öyküsü... Ve iki anne... Nilgün ve Feride... Tüm farklılıklarına rağmen çocuklarına inanan, onlarla hayata bağlanan iki anne... Şartsı ve koşulsuz sevgiyi o iki anne o kadar güzel yansıtmışlar ki...
Filmde beni etkileyen diğer şey İhsan ve Temmuz'un birbirleriyle olan dialogları... An be an durdur makinist filmi, bi sindirelim söyleneni denilesi....
İhsan : Annemle izlemiştik biliyormusun? Titanik ! Orda sarı bir çocuk var Jack hani geminin başına çıkmıştı ve --Dünyanın Kralı benim !-- diye bağırmıştı.
Bende yüksek bir yere çıkıp kollarımı açıp öyle bağırmak istiyorum !
Temmuz : Kollarını açıp ?
İhsan: Evet,sen sordun ben söyledim.Geriside senin bilmecen olsun !
****
Hani bana büyük bir hata olduğumu söyledin ya? Sen bunun bir hata olduğunu düşünüyorsan, bu senin hatan! Ben senin milyonlarca sperminden biriyim. Annemin rahmine önce ben düştüm. Hatta bana kalırsa ben bir maratonun şampiyonuyum baba !!!
Sevdiklerim arasına koyuyor ve izlenmeli diyorum ben bu filme....
Gelelim ben bunları niye yazdım... Kötü rüya diyelim... Aklımın bana oynadığı oyun hatta... Öyle ki sabah uyandığımda hareketsizliğim... Kimbilir belki de uyanmamıştım... Peki o hareketsizlikte insanın aklına bunlar mı gelir? Neyse unutalım gitsin....
Çok iç açıcı başlamasam da haftaya, hepimize iyi haftalar...
Su gibi aksın gitsin ;)
Ama ben de okumak istiyorum o kitabi, ben de izlemek istiyorum o filmi !! Neden yuzyil beklemek zorunda kaliyorum, haksizlik bu...
YanıtlaSilisyankar kardiş;
YanıtlaSilbiraz daha beklemen gerekecek film için ;)
üzme kardeşini üzmee! :)))
YanıtlaSilözlemişim buraları yahu :)))
Tibetin annesi;
YanıtlaSilAy bendeeee :))))
Hadi bana " yok artık Damla" de ama ben bu filmi hala izleyemedim.
YanıtlaSilBüyük merakla DVD sini bekliyorum.
Kitaba gelince annem de aynı yorumu yapmıştı , bak yine içime düştü bir meraklı taze :) Elimdeki kitaptan bir kurtulursam bu kitaba başlayayım bari
Keşke Gerçek Olsa;
YanıtlaSilYok vallahi demiyorum zira incir reçelini bile hala izlemeyen biri var karşında :)))
Ama kitabı en kısa zamanda oku diyorum ;)