Bir Deliler Evinin Yalan Yanlış Anlatılan Kısa Tarihi / Ayfer Tunç

Çok keyifle okuduğum bu romanı nasıl anlatacağımı bilemeden yazının başına oturmuş bulunmaktayım. Hadi hayırlısı 😉

Ayfer Tunç'un dilini seviyorum. Suzan Defter kitabı ilk göz ağrılarımdan ve hatta en sevdiğim kitaplarından... Onun yerini bir başkası dolduramaz hissiyatımı bambaşka bir şekilde anlatımıyla sağolsun tokatlamayı başardı...

Bu kitap sanırım 1,5-2 senedir başucumda okunmayı bekleyenler arasında.... İsmi değişik gelmişti, bir de indirimdeydi ve üstelik Ayfer Tunç kitabıydı derken alıp bu kadar kalın bir kitabı (ki kendisi 515 sayfa) işyeri-ev ve bilumum yerlerde elimde dolaştırma zorluğundan dolayı bekletip duruyordum... Bu karantina sürecinde madem evdeyim, sürünecekse evde sürünsün hissiyatıyla başladım okumaya...

Kitaba başlamamla birlikte ilk şoku yaşadım... İlk 30 sayfada rahat 25-30 karakter önüme yığılıverince ne oluyor diye şaşaladım ve içimi ben bu kitabı bu kafayla bitiremem hissiyatı kapladı... Birbiriyle bağlantısız gibi gözüken ama eninde sonunda birbiriyle bir bağlantısı olan insanlar yığıldıkça gözlerim faltaşı gibi açıldı... Kitabı okuduktan sonra internette bu kitap neymiş, nasıl yazılmış diye gezinince meğerse  "karnavalesk" türünün Türk Edebiyatında ilk örneğiymiş. Ve ben bu türü ilk defa duyuyorum...

Okumaya devam ettikçe bu kalabalık karakterler hoşuma gitmeye başladı. Tabir-i caizse sanki yazar karşıma oturmuşta laf lafı açıyormuş hissiyatında daldan dala atlıyorduk beraber... Hiç bir karakter üzerinde çokça durmayıp bilmem gerektiği kadarını bana aktarıp diğer kişiye geçiyor ama bu geçişte hiçbir kesiklik olmuyor gibi...  Kitabın ritmi bir an olsun bozulmuyor anlayacağınız...

Üstelik zaman dilimi de o kadar geniş ki... Kitabın arka kapak yazısında dediği gibi; "Mekan ve zaman sınırı tanımayan, bir ucu 19. yüzyılda, bir ucu günümüzde yazınsal bir Türkiye paranoması."

Tüm bu karakterlerin yolu bir şekilde Karadeniz'in o küçük kentinde hem denize nazır hem de kör duvarlarla denize sırtını dönmüş o Ruh Sağlığı Hastanesi ile mutlaka kesişmiş... En büyük ortak noktaları bu...

Yazının başından beri karakter bolluğundan bahsediyorum ya bir ara üşenmedim saymaya kalkıştım ve 100 lü rakamları aştığımda vazgeçtim... Ancak şunu rahatlıkla söyleyebilirim ki rahat 250-300 karakter vardır bu kitapta... Aslında kitabın sonunda tüm karakterleri, tüm mahalleri hangi sayfada konusunun geçtiğine kadar listelemişler. Ama onu bile saymaya üşendim işte :)

Ancak beni asıl kendisine hayran bırakan kısım finalidir. Merak etmeyin spoiler vermeyeceğim... Tüm kitap boyunca birbirinden farklı bir sürü insanı tanımışken öyle bir kurguyla finalde çoğunluğunu bir araya getirip öyle bir selam çakmış ki yazar, ağzım açık okudum...

Sonuç olarak diyorum ki şu günlerde fırsatınız varsa okuyun, hatta dönüp dolaşıp bir kez daha okuyun... Ben şahsen öyle yapacağım... Araya biraz zaman koyup tekrar başa sarmak istiyorum. Biliyorum ki kaçırdığım birçok ayrıntı vardır...

Çok sevdiğim bu kitabı kesinlikle tavsiye ediyorum efenim... Okuyunuz, okutunuz ;)

Bu arada hemen bir dip not; bu kadar sevdiğim bir romanda altını çizdiğim tek cümle olmaması beni şaşırttı. Eminim sizi de şaşırtacaktır. Bu sebeple altıçizililerim kısmı eksik kaldı bu sefer ;)