Sarıyaz / Mahir Ünsal Eriş

 

Mahir Ünsal Eriş'in dilini seviyorum... Yaşam hallerini o kadar güzel ve doğal aktarıyor ki, içinde mutlaka kendime ait ayrıntılar yakalıyorum, bu da inanılmaz hoşuma gidiyor...

Sarıyaz hikayelerden oluşuyor. 8 tane güzel hikaye...

Bütün hikayeler aynı zamanda, aynı coğrafyada; etkisi on iki gün süren o Sarıyaz'da geçiyor.... Her hikaye farklı gibi ama aynı zamanda birbirine bağlı hissiyatında... Hepsi bir şekilde birbirine selam çakıyor. En çok da bu selamlama kısımları beni kitaba bağladı...

En sevdiğim hikayeler; Gül Özlem Gül ve Sevgi Çağının Sonu oldu ama Dedemin Turnası gönlümü ayrı yerden fethetti ♥

Bugüne kadar tanışmadıysanız yazarla, bir fırsatını yakaladığınızda tanışmanınızı öneririm. Sarıp sarmalayacağına emin olabilirsiniz...

Bu kitabı okurken yazarın dilinin Yekta Kopan'a çok yakın olduğunu hissettim... Daha önce okuduğum kitaplarda bunu hissetmemiştim. İkisi de sıcacık yazıyorlar ve galiba yalın dilleri sebebi ile böyle bir benzerlik hissetmiş olabilirim.

Görüşmek üzere ♥

Altıçizililerim;

* Ölüme o kadar içerlemiyordum o yaşımdayken. Ölenlerin bir gün dönecekleri bir yere gittiklerini, ama geride bıraktıklarına kırgınlıkları geçmediği için bir türlü dönmeye yanaşmadıklarını sanırdım.

* Ne de tatlıdır felaket beklemek. Çok gülündü mü başa bir iş gelecek diye endişe etmek ne serin, ne leziz bir korkudur. Çünkü insan, neşeli bir pikniğin dönüşünde mahallede yangın görmeyi sever; bir yandan evsiz kalan komşuları paylaşmaya uğraşırken içten içe başına gelmediğine sevinir öbür yandan. Kendi başına gelmeyen felaket ne güzeldir. Can çekişen birini izlerken insan yaşadığı korkunç üzüntüyü büyütür büyüttükçe, ölenin kendisi olmadığından duyduğu sevinç görünmesin diye. Başkasının helaki, hayatta olmaya kıymet katar, anlatılacak ömürlük bir tecrübe katar, şükür katar.

* İnsanın karanlığı çağıran bir yanı vardır. Bu yan, başkasının felaketinden şükür çıkaran zalimliğin hemen komşusudur.

* Dünya hali böyledir, insan koyun koyuna yattığıyla bile aynı rüyayı görmez. Herkes kendi hesabına uyanır, herkes kendi kâbusuna uyur.

* "Bak, bu dergiler, 'Eşinizi nasıl mutlu edersiniz,' diyenler ve, 'Partnerinizi nasıl mutlu edersiniz,' diyenler olarak ikiye ayrılırlar. Yarısı evli, yarısı da bekâr kadınları aptallaştırmak için uydurulmuş reklam tuzaklarından başka şey değiller." Olsun. Dergi haksız mı? "İşten gelince kıçını devirip televizyon seyreden bu öküzler size hediye falan almaz, siz kendi hediyenizi kendiniz alın da mutlu olun," diyor işte. Fena mı?

* Şüphe; sulayıp sakınmak, budayıp ilgilenmek gereken bir çiçek değil, istenmeyen bir ayrık otu. Kendi kendine büyür de büyür, yayılır da yayılır.

* Ergenlik denen hastalığın en ileri evresinde, insan olmanın bu aşağılayıcı defosunun en çaresiz zamanlarındaydık.

* Serserilik ettiğimiz her günü bizi koynuna alıp öğütmeyi bekleyen büyük değirmenden çalınmış küçük ama ferah zaferler hanesine katıyorduk.

* İnsan kabahatin kendinde olduğunu bilince, hakikatin zehri kendine sıçramasın diye suçu, başının üstünden geçen kuşa bile atabilir.

* İster mağara duvarına hayvan resimleri çiziyor olsun ister sonsuz katlı gökdelenlerden trilyonluk işleri yönetsin, insanları gütmek, anlamadığı gizemleri kurcalayarak onları şaşkına çevirip peşine takmak, ne kolaydı.

Yazarın daha önce okuduğum kitapları;

Öbürküler burada 
Bangır Bangır Ferdi Çalıyor Evde burada
Olduğu Kadar Güzeldik burada