2021 Oscar Savaşları / Volume 2 ♥ PIECES OF A WOMAN ♥

 PIECES OF A WOMAN (2020)

(En iyi kadın oyuncu dalında tek adaylık)

Hiç girizgah yapmadan bodoslama filmi anlatmaya başlamak istiyorum. Hala filmin etkisi üzerimdeyken yazmak istedim çünkü.

Martha (Vanessa Kirby) ve Sean (Shia LaBeouf) evli bir çift olarak çıkıyorlar karşımıza. Her ikisinin de heyecanlı bir şekilde işlerinden çıkışları ve eve gelişleriyle başlıyor ve soluksuz bir 30 dk başlıyor böylece. Martha karnı burnunda hamile ve birden sancıları başlıyor. Evde doğum yapıyor ve biz bu 30 dk boyunca Sean ve Martha'nın gerilimini, heyecanını, acısını ve zaman zaman da çaresizliklerini izliyoruz. 

Burada hemen Vanessa Kirby'nin performansına değinmeden geçemeyeceğim. Doğum halindeki bir kadının gel gitlerini, ruh halini, korkularını ve aynı zamanda da heyecanlı bekleyişini o kadar güzel yansıtmış ki kadının gerçekten doğum yaptığını bile düşünebilirsiniz. Tabi bu arada ekran başında siz de doğum yapabilirsiniz o ayrı mesele...

Doğum gerçekleşiyor gerçekleşmesine ama maalesef bebeklerini kaybediyorlar. Bunu söylemekte spoiler vermiş olduğumu düşünmüyorum çünkü film bu temelde ilerliyor.

Bebeklerini kaybeden çift değişiyor, kırılıyor, psikolojileri ayrı ayrı dağılıyor ve ilişkileri de çatırdamaya başlıyor. Özetle filmimizin konusu bu....

Her insan acısını farklı şekilde yaşar deriz ya bu film işte bize bunu da gösteriyor aynı zamanda... Bu noktada kendimi irdelemek istiyorum biraz da... Film boyunca Martha'ya gönlüm sahip çıkıp onun her halini koşulsuz kabullenmişken baba Sean'a sürekli kızdım hatta saydırdım. Fakat şimdi yazarken fark ettim de anneyi bu kaybı ile ilgili sarmalarken babayı niye hırpaladım ki gönlümde.. Evlat ikisinin de evladıydı ve ikisi de aynı acıyı yaşadılar... Ne eksik ne fazla... Tepkileri farklıydı sadece... Evet hoş olmayan ve erkeğin kadını yaralayan tavrı beni kızdırsa da o da yaralandı ve yaralı bir hayvan gibi saldırıya geçti belki de... Bu konu üzerinde ben biraz daha düşüneceğim muhtemelen, şimdi başka hissiyatlara yöneleyim en iyisi...

Evet gördüğünüz üzere bir dram filmi... Ama çok ağdalı, yüreğinizi kanatmak için uğraşmayan türden... Çok insani diyebilirim bu film için...

Ve tekrar Vanessa Kirby'e dönüyorum. 30 dakikalık performans en şahanesiydi evet ama tüm film boyunca da tüm duygularını o soğuk davranışlarıyla bile içine düştüğü buhranı çok iyi hissettirdi. Bu sebeple izlerseniz şayet lütfen oyunculuğa gözünüzü dikin mutlaka...

İçimi en acıtan repliği, "elma kokuyordu" dediği sahneydi ve o cümleyle de anlamını oturtamadığım bazı sahneler çok şahane gözüktü gözüme...

Martha elmayla özdeşleşmişken Sean de yapımında çalıştığı köprüyle bağdaştırılmış film boyunca... Bunu ilerleyen sahnelerde fark ediyorsunuz...

Bir de anneanne karakteriyle Ellen Burstyn var ki "canım ve canımın canı" diye bir durum vardır ya onu çok güzel hissettirmiş filmde. Güzel bir ayrıntıydı...

Sonuç olarak anlatımımdan anlayacağınız üzere ben bu filmi ÇOOOOKKKK SEVDİİİMMMM ve evet ben gerçekçi dramları çok seviyorum. Bu sebeple sadece oyunculuk alanında adaylığı bulunsa da bu filmi şiddetle izlemenizi öneriyorum. 

Bir de ufak bir not, çoluk çombalak izleyeceğiniz bir film değil efenim ;)