HAFTA SONUNDAN SEÇMELER

Bu hafta sonum tam bir felaketti diyebilirim. Normal şartlarda oğlum anneannesiyle yazlıkta olması nedeni ile her hafta sonu yazlığa gidiyorum. Bu hafta sonu gitmesemde evimi mi temizlesem düşüncesi ile ikileme düştüm ve sevgili anneciğimde hadi biz gelmeden evini temizle sen demesiyle gitmemeye karar verdim. Ancak inanılmaz bir suçluluk duygusu kaplayıverdi içimi. Cumartesi akşamından itibaren yapılacak işleri varmıydı, minik böceğim ne yapmıştır şimdi, ama işlerimide halletmem lazımdı, Oytun mızıldandımı acaba gibi bir sürü düşünceyle savaştım durdum. Ve sabah bingooooo...
İlk telefonlaşmamızda Oytun başladı
*Anneeee işin bitmedi mi?
*Anneeee işini çabuk bitir
*Hava kararmadan gel anneeee
Ve ben suçluluk duyguma biraz daha ekleyerek biraz da gaflete düşerek tamam oğlum geleceğim gibi bir cümle çıktı ağzımdan.
Öğle seansımızı ucuz atlattık ki oğluşum bu sefer teyzesi gökçe'ye takmıştı :)
*Anneeee Gökçe'yi karşılamaya git
*Anneeee Gökçe'ye selam söyle, onu çiçekler çoook seviyorum
*Anne anneanneminde selamını söyle Gökçe'ye
Gökçe ile neden beraber olduğumuzu düşündüğü hala bir muamma, anlaşılamadı henüz :)))
Ve akşam seansında oytundan kurşun gibi cümleler geldi...
*Anneee hava karardı sen hala gelmedin (Burdan çıkartılacak ders Oytunu kandırmak için bir daha asla anlamsız cümleler kurma, zira unutmuyor)
*Anneee çabuk gel
Bende bir eveleme sormayın gitsin. Neyseki işi tatlıya bağlayarak kapattık telefonu. Obana dünyalar çoookkk seviyorum seni dedi bende ona bende seni dünyalar çok seviyorum dedim, gülüştük, iyi geceler dedik, kendine iyi bak dedim ondanda büyümüş de küçülmüş bir karşılık
*Merak etme anne ben kendime bakıyorum :)))
Çok alem oldu bu çocuk artık...
Tüm bu konuşma zincirleri arasında kendimi kakılmışlığa vererek camlarımı sildim, perdelerimi yıkadım, ütüledim, evimi iğneden ipliğe temizlemeye verdim kendimi :))) Tabiki bittimi HAYIR..... Hafta içine sarkan mutfak dolapları ve salon vitrin içleri.... Zira akşam saat 10 du ve artık sağ kolum hissetmiyordu. Nasıl bir can havliyle yaptıysam işleri... Kolumun ağrısından bütün gece uyuyamadım ve hala ağrım var :))) Bütün gece beynimde aynı cümle... " Gitmez misin oğlunun yanına, al sana ceza. Allahın sopası yokki kafana kafana vursun" Ne alakası varsa kolumdaki ağrıyı yaptığım işlere değilde oğluşuma gitmemenin sonucunda verilen bir ceza gibi algıladım durdum. Oğlum gibi ben de bir alemim değil mi?:))))
Hafta sonu bu kadar mı? Tabii ki hayır... Birde yemek meselesi var... Orjinalini hiç denemediğim için uydurmaca yapılan bir köfte çorbası... Ama çıkan sonuç bir harika. Kendimle gurur duydum bu karmaşanın arasında. Nasıl yaptığıma gelince... Minik köfteler annem tarafından daha önce hazırlanmış ve dondurucuya atılmıştı. Yani köfte yapılışı uydurmaca değil en hakiki ve en lezzetlisinden :))) Domates rendelendi, kavruldu, içine su, köfte, bezelye, küp küp doğranmış havuç ve patates atıldı, kaynadıktan sonra yumurta sarısı ve çok az unla terbiye edildi ve kısık ateşte biraz bekletildi... Ve çıkan sonuç :))))