Yıkanan Kadınlar / Tie Ning

Bu kitapla yolum ne için kesişti çok iyi hatırlamıyorum, almışım bir zamanlar... Çok uzun bir süre okunacaklar arasında gezindi durdu...

Aralarında boyca en uzun olandı son dönemlerde... Çıkıntılık yapıyordu... Takıntılı bir anıma denk geldi işte ve okumaya başladım...

Ama keşke o takıntılı ruh halime denk getirmeseydim... Zorlandım açıkçası kitabı okurken....

Hikaye enfesti aslında... Ama çeviri berbattı... Yazar acaba burada ne demek istemiştir diye dakikalarca düşündüğüm oldu... Yok yok kesin böyle demek istemiş, bak hah burada doğruladı beni gibi çokça yorum yapmak karakterlerden dönem dönem kopmama neden oldu ne yazık ki :/

Kitap Çin Kültür Devrimi döneminde başlıyor... İki kız kardeş Çiao ve Fen;  annesi Yişun ve Vu 'nun sürüldükleri kasabada onları yalnız bırakıp bir işçi kampına gitmeleriyle yapayalnız kalıyorlar... Bir yanda yokluk, parasızlık... Bir yanda anne ve babasızlık... Başlarının çaresine bakıyorlar işte yaralana yaralana...

Kendi kendilerine kaldıkları dönemde çok da güzel dostluklarda yakalarlar... Yoyo ve Fei ile yoldaş olurlar... Aslında bu dört çocuğun büyüme hikayeleriyle birlikte Çin'in dününü ve bugününü de her yönüyle aktarıyor kitap...

Kitapta en sevdiklerim çocukluklarına ait zamanlardı... Yoyo'nun evinde pişirdikleri yemekler... Birlikte ettikleri sohbetler... Ve birbirlerinin hayallerine sonsuz inançları en etkileyen kısımlardı...

Anne Vu'ya deli oldum mesela bir ara.... Kamptan kaçmıştı bir hastalık bahane ederek... Bunu çocuklarının başında kalmak için devam ettirseydi, anne olmayı becerebilseydi keşke dedim çokça...

Ve Fen... Hani bir kaşık suda boğulacak cinsten tiplerden... Belki kendince sebepleri vardı, ama yoktu yahu... Çıldırttı beni tüm kitap boyunca... Ara ara tam kıyamam moduna girecek oldum, yine delirtmeyi becerdi...

Çiao ise ayrı bir alem... Hep bir sorgulama, hep bir kendini hırpalama halleri... Mutluluğu eliyle iter mi insan, Çiao iter... Herşeyin doğrusunu bulacak ya... Bakmayın böyle dediğime, kitabın sevilmelik kahramanıydı kendisi...

Kitapla ilgili bendeki hissiyat aynen böyle işte...
Kısacası hikaye güzel, çeviri berbat, gerisi sizin ne kadar toplayabildiğinizde... Ben toparlarım diyorsanız bu Çinli kardeşlerin hikayesini deli olmakla birlikte sevebilme ihtimaliniz var... Siz karar verin artık...

♥

Altıçizililerim de burada kalsın her zamanki gibi ;


* İnsan bedeni çok garip, dişler gibi en sert şeyler ilk olarak kayboluyor ama dilimiz, dudaklarımız gibi yumuşak olanlar hayatımızın son anına kadar bizimle birlikte kalıyorlar...

* Bir insana itiraf etmek veya boku yemek arasında bir seçenek sunulursa, herkesin görmek istediği şey itiraf değil, boku yemek olabilir.

* Kıskanmak ve kıskandırmak zaman ve enerji gerektiren bir şeydi. Kıskançlık. Bu acı, hassas, keskin duygunun belki kendine özgü ilkel bir yanı vardı.

* Her annenin yavrusunu sevme kapasitesi yoktur, oysa dünyada her çocuk sevilmek için yanıp tutuşur. Her anne çevreye annelik ışığı saçamaz, oysa dünyada her çocuk o ışıkla yıkanmak için yanıp tutuşur.

* İnsanlar masum başlangıçlara dönebilmek için nasıl da uğraşıp kendilerini yoruyorlardı...

* İnsanlar aynada kendini seyretmeyi sever, ama kim gerçekten de baktığında gerçek kendini görür? Hepimiz aynaya bakınca gördüğümüz yansımada güzel bir yüz görmeyi bekleriz. Dolayısıyla, başkalarını izlemek, aslında aslında kişinin kendisini gizlemesidir.

* Sıradan bir insanın çektiği acı önemsenecek bir şey değildi, etkisi olmazdı ve halka ilginç gelmezdi, o nedenle bahsetmeye de değmezdi. Acı çekmek, sadece başka türlü insanlara olduğunda gerçeklik kazanır; ünlüler arasında neredeyse bir soytarı gibidir.

* Mantık bizi hata işlemekten korur, ama aynı zamanda mutluluk fırsatlarını da kaybetmemize sebep olur.

* Güneş doğduğunda gece yaşanan şeyler genellikle inanılmaz gelir insana.

* Kendisi öldüğünde başkalarının ne düşündüğünü bu kadar takan biri, aslında kendini öldüremez. Başkalarının suçluluk hissetmelerini sağlamaya heves ettikçe, kendimi öldürme isteğim azalmıştı.

* Fazla yumuşak artık yumuşak değildir, tıpkı fazla özgürlüğün de artık özgürlük olmaktan çıkacağı gibi.

* Dünyada en sağlam olan şeyin ne olduğunu soran bir kitap okumuştum bir zamanlar; cevabı, hiçbir şeyin kırık bir kalpten daha sağlam olmadığıydı.


Görüşürüz ♥