Aldatmak / Paulo Coelho

Lise yıllarımda yazarın "Simyacı" kitabını okumuştum ve evet çok etkilenmiştim. Birçok detayını hatırlamadığımı fark edip yeniden okumak düşüncesindeyken yazarın bu kitabını okumaya karar verdim birden...

Umduğumu buldum mu kısmına gelmeden önce birkaç kelâm etmek istiyorum...

Hikayemiz Cenevre'de geçiyor... Evli ve iki çocuk sahibi Linda'nın hayatı kusursuz sayabildiğimiz çizgilere sahip...  İyi bir eş, gazetecilikte yaptığı iyi bir kariyer, rahat ve zengin bir yaşam... Bir gün eski lise aşkı, şimdiki ünlü bir siyasetçi Jacob ile röportaj yapmaya gidiyor ve hayatının kaosunu yaşıyor. Ve tahmin ettiğiniz gibi tekrar karşılaşmalarından doğan yasak aşk...

Konu çok sıradandı... Fakat bu sıradan konu içerisinde kitapta beni etkileyen kısım yaşadığı kent Cenevre'yi anlattığı kısımlardı.. Ufak ufak tarihi bilgilere de yer verirken kenti hayal ettirmesi şahaneydi diyebilirim...

Mutsuzluğuna çareler aradığı kısımlarda etkileyiciydi aslında ama sonradan günümüz entrikalarına girişmedi mi... İşte o arada konudan uzaklaştım ve merakla okuyabileyeceğim bu aşk hikayesi benim için sığlaştı diyebilirim...

Linda eninde sonunda kendince doğruyu buluyordu kitapta evet ama bana kafayı yedirtiyordu da diyebilirim bu anlatım için :)

Anlatımımdan çok da umduğumu bulamadığımı sanırım tahmin etmişsinizdir. Klasik kadın kıskançlıklarını aşıp gerçekten yaşadığı o kaosun ve buhranın üzerine gidip anlatabilseydi derdini konuyu basitleştirmekten uzaklaştırabilirdi diye düşünüyorum...

Yine de altıçizililerim hatırı sayılır çoklukta... Okumak çok büyük bir kayıp değildi... Cenevre'de gezdim azıcık kitap sayesinde... Azıcık da mutluluğun yaşam rahatlığına bağlı olmadığını, insanoğluna her zaman ve her şekilde rahatın batabileceğine ikna oldum...

Okuyup okumamakta karar sizin der bağlarım bu konuyu da...

Yazarın başka kitabını okur muyum, tabi ki okurum. Ama ilk önce yeniden Simyacı'yı okuyacağım kesin bilgi efendim ;)


* Başkasının başına gelen felaketler daima kendi ıstırabımızı yatıştırmaya yarar.

* Acı çeken ruhlar birbirlerini tanır ve canlıları korkutmak için bir araya gelirler.

* İnsan hayatını seçemiyor: Hayat insanı seçiyor. Hayatta payına mutlulukların mı, mutsuzlukların mı düşeceğini bilmek mümkün değil. Kabul edip yola devam etmek gerek.

* Balıklardan birinin akvaryumun camına yaslanmış oradan oraya yüzdüğünü görünce kendi kendime şöyle dedim: Balık yola nereden başladığını hatırlamadığı için bitişi de asla bulamayacak. Akvaryumdaki balıkları bu yüzden severiz: Bize kendi yaşamımızı hatırlatırlar, biz de iyi beslenmemize rağmen etrafımızdaki camdan duvarların ötesine geçemeyiz.

* Körlerin en fenası, görmek istemeyendir.

* Hevesle peşine düştüğümüz her şey -sevgi, iş, iman- yetişkinliğe ulaştığımızda sırtımızda ağır bir yüke dönüşür.
   Bundan kurtulmanın tek yolu sevgiden geçer. Sevmek köleliği özgürlüğe dönüştürmektir.

* Buradaki hastaların çoğu önceden estetik yaptırmıştır. Ben sizin yerinizde olsam yaptırmam. İnsanın bedeniyle aklı arasında dengesizlik yaratır.

* ... birlikteliğimiz tekdüzeliğin kıyısına oturdu. Sevgi buna dayansa da aşk dayanamaz, ölür.

* Sevgi bir duygudan ibaret değildir; bir sanattır. Sanatta olduğu gibi sevgide de ilham yetmez, emek vermeden olmaz.

* Korkan insan asla gerçekleri göremez. Hayallerinin arasında gizlenmeyi yeğler.

* Yapabilecekken yapmadıklarımı düşünmeye başlarsam bir kara deliğe kapılacağımdan korkuyorum...

* Bütün bu güzelliklerin ve azametin bir film karesine sığacağını mı sanıyorsun? Gördüklerini kalbine işle. Yaşadıklarını başkalarına göstermekten daha önemlidir bu.