Bugün blog maceramızla ilgili bir konu var meydan okumamızda...
En merak edilenlerden, baştan beri blog maceranı dinlemek isterim demiş Ezgicik ♥
Bir çok defa yazdım bunu aslında... Hatta bu konuyla ilgili başlı başına bir mim yapmıştım (burada). Ben o yazımı aynen kopyalıyorum efenim bugün ;)
Ben blog yazmaya başladığımda bloglardan bihaber bir ana kişisiydim...
Kendime göre sosyaldim de ama realite sosyallikten bahsediyorum...
Bir facebook hesabım bile yoktu anacım :)))
Tek internet gerçeğim sonunda mynet ve yahoo olan mail adreslerimdi....
Şimdi düşününce bak komik geldi....
Kardeşimi Amerika'ya göndereli 3 sene olmuştu...
Oğlum 3,5 yaşındaydı...
Msn den görüştüğümüz kadarıyla birbirimize yaşadıklarımızı anlatıyorduk...
Yada telefonda bikaç lakırtı...
Bir gün ne oldu bilmiyorum ama, "abla beee ben bu çocuğun büyüdüğü anları kaçırıyorum" dedi...
Haklıydı...
Bizim anlattığımız kadarıyla ya da geldiğinde 3-5 sayılı günde gördükleriyle biliyordu çok sevdiği paşasını...
Fotoğraf göndermekle olmuyordu bu iş...
Bazı blogları okur takip edermiş kendince...
Bak dedi birkaç link mail attı bana...
Eski bloglardan Tanya, Tuğba ve Defnenin, şimdi ismini hatırlamadığım birkaç blog vardı içlerinde...
Uzun uzun okudum onları...
Sevdim yazdıklarını...
Şimdilerde sadece Tanya yazıyor aralarında...
Gitti birçoğu çeşitli sebeplerle yada sebepsiz....
Sen de yazabilirsin diye kardeşcağızım şevklendirdi beni...
Olurdu olmazdı derken ilk blog yazımı "oytunca" olarak yazdım :)
Çok amatörce (hoş hala öyleyim) oraya yazıp dökmeye başladım...
Kardeşim okusundu ilk amacımız...
O zamanlar aneymmmm o kadar çok kişiye söylemişimki ben blog yazmaya başladım diye, sanırsın dünyanın en önemli işini yapıyorum :)
Baktım bazı şeyleri rahat yazamıyorum...
Yavaştan, sessiz sedasız "Oytunla Hayat" a transfer ettim kendimi...
Ve başladı kendi kendime takılmacalarım...
Sonra sonra çok sevdiğim insanlar tanıdım burda...
Yazamadığım zamanlarda özlemeye başladım buraları...
Amaç oğlum ve kardeşimdi ilk önceleri...
Sonra sevgi yumağı oldum bu mecrayla :)
İşte benim blog hikayem böyle...
Bir kaç ay sonra dolu dolu 7 yıl bitecek... (Şu anda 11. senemdeyim)
Daha ne kadar yazarım bilmiyorum ama bana sanki ömrümün sonuna kadar yazarmışım gibi geliyor şu anda...
Şimdilerde nasıl oğlumu çekiştiriyorum burda, daha torunlarımı anlatacağım inşallah size :)))
Bu neyin kafası Şebo demeyin hiç bana...
Ben sevdim mi böyle seviyorum işte :))))
Pazara kadar değil anacım mezara kadar ahahahaaaa :))))
Harika bir blog hikayesi olmuş
YanıtlaSilKalemine saglik
Teşekkürler ♥
SilÇok çok güzel bir hikayesi varmış :)
YanıtlaSilSağolasın ♥
SilMezara kadar.
SilSeni seviyorum ben...
Canımsın can ♥
SilAyyy Şeboom, torunları da yazar mıyız ki gı gerçektenn? Ayy bak bi tuhaf oldum. Tatlı mı tatlı mı, güzel mi çok güzel arkadaşım, kocaman öpüyorum seni.
YanıtlaSilTabi yazarız, hem onları daha güzel yazarız :)))
SilBen de komacanından öpüyorum seni ♥
Şebnemcim ilk blog adın Oytunla yaşamak mıydı? hatırlıyorum sanki yazardın arada bir bana yorum, taktım bulucam :)
YanıtlaSilhahahaaa :) İlk blog adım oytuncaydı Derya ve evet yazardım sana yorum. Ama bir ara nedense ya sen yazmaya ara vermiştin ya da ben blogu değiştirdiğimden takipten çıkmıştım bilemiyorum okumamıştım seni. Sonra yine bir meydan okumada buldum seni ♥
Silyaa çok tatlıymış hikayen..iyi ki başlamışsın..bu arada ben de çok öptüm...sevgiyle
YanıtlaSilÇok teşekkürler Sevdacım ♥
SilEn sevdiğim sosyal paylaşım ortamı kesinlikle blog :) Ben de 6.5 senedir buradayım Şebo...
YanıtlaSilSenin de baya olmuş buralarda olman ♥
SilBenim de ilk takipçim annemdi , onun içşn yazıyordum biraz da :)
YanıtlaSilEvet yaa, daha torunları anlatacağız, çook yazacak şeyimiz var çoook :)
heheee :)) Bence de ;)
SilBu güzel blogda daha nice uzun yazmalar🙏
YanıtlaSilÇok teşekkür ediyorum ♥ Hep birlikte inşallah :)
SilYazamadığımız zamanlar özlüyorsak, buraları çok seviyoruz demektir :)
YanıtlaSilKesinlikle ;)
Silİyi ki yazıyorsun Şebo;) Bu motivasyonla yazmaya devam. Ben bir ara pas demiştim ama meydan okumayla tekrar aranıza katıldım. Nice keyifli paylaşımlara ;)
YanıtlaSilHiç gitme artık esra :)
SilNe güzel bir şey vesile olmuş blog açmana...Ve 11 yıl mı...Maşallah diyorum, önünde saygıyla eğiliyor ve gidiyorum :)
YanıtlaSilİnşallah senin 11 ini de kutlarız Tuly :)
SilKoskoca 11 yıl, imrendim doğrusu.. :) Çok güzel bir başlama hikayesi bu, amacı güzel, devamı daha da güzel. Umarım nice 11ler çok daha keyifle gelir :)
YanıtlaSilHep birlikte inşallah ♥
SilBana da blogumu hiç bırakamazmışım gibi geliyor. Yazmayı ve bu ortamı çok seviyorum. Ben de artık ilerleyen yıllarda çocukla maceralarımı yazarım hehehehe :-)
YanıtlaSilOnu da burada büyüteceğiz Şule :)
SilYaa, ne tatlı ne güzel :). Hala kardeşin okuyor mudur peki yazılarını bunca teknolojiden sonra onu merak ettim :).
YanıtlaSilHala okuyor, eskiden yorum yapardı bir de ama şimdi üşeniyor yorum yazmaya :)))
SilHarikasın sen, yaz tabii. Burası bırakılır mı artık ? Yani inşallah sağlıklı olalım hep birlikte yazalım :)
YanıtlaSilBence de Ezgi ♥
Sil