20 Nisan 2020

16 gün 16 yazı meydan okuması #5 / #6


Pazar pazar ne işin vardı da meydan okumayı aksattın Şebo demeyin bana... Dün ve bugün hızlı bir yaşam var bizim evde... Halbuki dün sabaha oldukça sakin başlamıştık ama benim biraz düzenleme işlerine kalkışmamla birlikte ortalık karman çorman oldu... Bugüne bile sarktı hatta... İşten arta kalan zamanlarıma sıkıştırmaya çalışsam da bitmedi :))) Baktım ki meydan okuma bugünde gümleyecek, otur Şebo yaz, vicdan azabı bari çekme dedim kendime ve yazımın başındayım işte ;)

5. En son ne zaman kayboldun? Hikayesini anlatsana?

Hangi birini anlatayım anacım hahahaaaa :))
Ben arabayla çok sık kaybolurum... Hep bir kestirme yol  bulasım vardır ve o kestirme yol benim hayal ettiğim yol hiç olmaz.... 


En son sanırım pazara gitmeye çalışırken kendimi şehrin bir ucunda bulmuştum :)) Halbuki git bildiğin yoldan değil mi? Yön duygum yoktur ama ben gelişmiş olduğunu iddia ederim hep :))) O anda bana ulvi bir ışık geliyor ne yapayım :)) Huyum kurusun...

Arabada yanımda insan varsa hiç belli etmem üstelik, yiğitliğe ... sürdürmeyeceğim ya :))) Şebo nereye deseler de istifimi hiç bozmam, bir arkadaşa bakıp çıkacağım hemen rahatlığındayımdır..... Anneme hele hiç belli etmem, kadının şekeri yükseliyor :)) En son havaalanına giderken Kemalpaşa yoluna sapmıştım hahahaaaa :)))

Anlaşalım; bu meseleyi siz sormadınız ben de söylemedim ;)

6. Son günlerde sana ilham veren ne okudun, izledin, gördün ya da dinledin? İster listele, ister tek tek anlat. Senin yaratıcılığına kalmış.

Direkt yaşıyorum desem :)))
Evet bu madde benim için bir itirafname gibi olacak sanırım...

Ben bugüne kadar hep çalıştım... Haftanın 6 günü bilfiil... Arada tabi ki kaçamaklarım oldu, tatillerim oldu, kafa izinlerim oldu... Ama bu hiçbir zaman 1 haftayı geçmedi...

Hep yapmak istediğim çok şey oldu... Gezilecek yerlerim, örülecek örgülerim, okunacak kitaplarım, yapılacak işlerim, ayağımı uzatıp yapılacak keyiflerim, yeni projelerim, izlenecek filmlerim.... Milyon çeşit şey sayabilirim burada....

Ve hep dedim ki yetişemiyorum... Yetişemiyorum yahuuu... Tam gün çalışmak kolay mı sanıyorsunuz... Yok olmuyor.... Evde oturaydım.... Amuda kalkaydım... Gün 48 saat olaydı... Gibi gibi... Yine milyon çeşit serzeniş yazabilirim buraya...

Ve dolu dolu 1 aydır evdeyim... Tamam evden çalışıyorum, boş oturmuyorum tabi ki... Ama işyerindeki gibi yoğun bir tempo değil bu evdeki çalışma şekli... Daha güne yayılmış, saatsiz, koşuşturmasız bir çalışma... Üstelik Cumartesi - Pazar olabildiğince boş...

Hadi diyelim ki ilk 15 gün endişeler, kaygılar, evde çalışma düzeni oturtma, yaşanan olayları kabullenme, önlem alma gibi olaylarla yoğun geçirdim... Ya son 15 gün...

Hani evde olsan yapacak bir sürü şeyin vardı Şebo diye çokça soruyorum kendime... Kitap ehhh, film/dizi ucundan azıcık.... Evi düzenleyeydin bari, yeni ilham geldi yapıyorum ya azıcık azıcık... Zilyon tane yarın işin, üstüme gelme darlanıyorum... 

Yaptıklarım ve yapmadıklarım... 
Yapabildiklerim ve yapamadıklarım... 
Sorun ne iş ne de zaman aslında...
Çözüm benim... Çözüm odaklı değil bahane odaklı bir tarz benimsemişim bunca zaman...
Bu yeni zorunlu yaşam halim benim bazı konularda kendimi anlamaya, çözmeye vesile oldu anlayacağınız...
Ama bazı şeyler de şıp diye değişmiyor tabi ki... 40 küsür senelik bir alışkanlık, bir yapışma hali mevcut...
Değişecek, çözülecek, su akacak yolunu bulacak...
Diyeceklerim bu kadar...
Hepinize hoşça akşamlar diliyorum ♥





26 yorum:

  1. Ahaha kaybolmayı çok kolay başarırım bende ama hiç saklayamam itiraf ederim hemen kayboldum galiba diye :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. hahahaaa :)) Ben bıdı bıdı edince birileri başımda tekrar yolu bulamamaktan korkarım en çok :))

      Sil
  2. Kendinize çok yüklenmeyin bence okuyamadıklarınız, izleyemedikleriniz konusunda kendimden biliyorum yoğun bir iş temposundan sonra hiçbir şey yapmak istemiyorum. Birkaç gün verimsiz geçiyor, boşta kalmak sıkınca okuma ve izlemeye odaklanıyorum.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çalışmaktan olduğu zamanlar da oluyor tabi Işın ama benim de boş boş oturmalarım, bızıklanıp bızıklanıp birşey yapmayışlarım da çok :\

      Sil
  3. pazara diye şehrin bir ucundan çıkmak 😁😁... Allah kolaylık versin inşallah canım benim gönlüne sağlık canım benim sevgiler 😊🌸

    YanıtlaSil
  4. Ah tabii ki bizim yön bulma duygumuz çok gelişmiş ve tabii ki kaybolmuyoruz, bilinçli bi tercih bizimki :))

    YanıtlaSil
  5. kaybolmak çok da kötü bişey değil bence de :)

    YanıtlaSil
  6. Tarzını seviyorum (kslp) başka kelimeye gerek yok "direk yaşıyorum" şahane çünkü Şebnemcim :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkürler Deryacım :))) Bunu senden duymak bak daha da güzel kıldı eylemi ;)

      Sil
  7. Yani pazar yolunu kaybetmek ilginç olmuş biraz:)))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Kestirme derdine yanlış yollarda kayboldum işte :))

      Sil
  8. Aslında çalışma hayatı insanı disipline ediyor ve o zaman aralığına insan, hayatına çok daha fazla şey sıkıştırıyor. Evde olma halinde ise, önce bir rahatlama, biraz yayılma hali derken...kontrolsüzce akıp giden zamana hiç bir şey sığdıramadığını görünce, bu defa diyorsun ki "istediğim/aradığım bu da değildi!" ;)) demem o ki yalnız değilsin bu konuda :)) ama kendini o kadar da hafife alma. Hem çalışıyorsun, hem yerine göre tiyatrolar, gece okumaları, filmler, maaile kutlamalar derken...bunlar da gayet güzeldir Şebnemcim:) Şimdi daha hayat-memat meselelerimiz var, o da sağlıkla yaşamak gibi!. Normal bir hayatımıza dönelim önce...şöyle doya doya sevdiklerimizle kucaklaşalım bi! başkaca da bir şey istemeyeceğim inan...her geçen gün ve her şeye, özlemlerimiz artıyor çünkü...Lütfen kendine çok iyi bak. Her şey güzel olacak umutluyum! İçten sevgilerimle...♥

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sarılmayı, dokunmayı nasıl özlediğimi ben de anlatamam... Dediğin gibi eski rutinimize bir dönelim de gerisini hallederiz :)
      Güzel yorumun için çok teşekkürler, ruhumu okşadın ♥

      Sil
  9. Kaybolmak kulağa korkutucu gibi gelse de yazınızı okurken eğlendim. :))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Tekrar yolunu buluyorsan kaybolmak eğlenceli bence :)

      Sil
  10. Ben de arada sırada kayboluyorum ve hemen strese giriyorum. Ama bence sen kesin kaybolduğun zamanlar eğleniyorsundur.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bazen çok eğleniyorum Gamze. Hele yanımdakileri korkutursam çok daha eğlenceli oluyor hahahaaa :))

      Sil
  11. Kaybolmana ve kayıtsızlığına bayıldım.....

    YanıtlaSil
  12. En güzeli blog gezmelerinde kaybolmak :) ilhamimiz bol olsun.

    YanıtlaSil
  13. Bahane bulmakla ilgili yazdıkların beni anlatıyor. Ben de hep zamansızlıktan şikayet ederdim. Çocuğum olunca fark ettim ki benim çok zamanım varmış ama ben boşa harcamışım. Kızımın bebekliğinde yine vaktim yok dedim. Şimdi kızım bir yaşına girdi. Bebekken ne güzel boştum, şimdi daha çok zamanımı alıyor diyorum. Biraz daha büyüsün bugünleri arayacağımı biliyorum. Bende bahane çok anlayacağın ama artık çözüm odaklı olmamın zamanı geldi de geçiyor :-)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İnşallah o çözümü bu karantina günlerinde bulacağız Şule :)))

      Sil

Güzel yorumlarınız için teşekkürler :)